Mijn 2e training op Assen is niet bij het CRT maar bij "RaceCracks". Het is een vrije training zonder instructeur, die bestaat uit 4 sessies van 20 minuten. Eén minder dus dan vorige week. Yorick, mijn monteur en coach is er niet bij. Ik mis zijn technisch inzicht en zijn coaching, maar gelukkig word ik van alle kanten geholpen. Ik deel voor het eerst een PIT-box met 4 anderen en de sfeer onderling is geweldig. Iedereen geeft elkaar tips en staat direct voor je klaar als je iets nodig hebt of iets wilt weten. Ook "mijn publiek" is erg behulpzaam. Motor warmdraaien, bandenwarmers er op, bandenwarmers er af, bandenspanning controleren, benzine halen, tank vullen, niks is hun te gek!

Er is overigens aardig wat publiek, collega's van mijn werk, vrienden en familie. Super leuk!, Dank je wel allemaal.

Mijn eerste sessie gaat voor mijn gevoel als een dolle. Ik start in de laatste groep (je rijdt met meerdere groepen op de baan). Het voelt gelijk goed en ik begin steeds meer van mijn motor en het karakter van de Honda te begrijpen. Al na ongeveer 2 rondes gaat het paarse bord "60%" aan. We mogen niet meer voluit rijden. Er is ergens iemand van zijn motor gekukeld. Gelukkig niks ernstigs en we kunnen na een paar minuten  weer door. Na ongeveer 4 rondes heb ik zo'n beetje iedereen ingehaald en rij ik aan de kop van het veld. Wat een heerlijk gevoel. Wat een snelheid 272 km/u op de achterkant van het circuit.

in de 2e sessie gaat het, zo mogelijk, nog wat harder en ondanks een rode vlag na 3 rondes, krijg ik na de sessie van de organisatie te horen, dat ze willen dat ik in een snellere groep ga rijden. Ze vertellen mij dat ik 2.04,28 gereden heb. 5 seconden sneller dan vorige week en de snelste tijd van de dag van onze groep. Ik kies er voor om het niet te doen. Rustig aan en mijn verstand gebruiken. Eerst maar nog meer wennen en leren. 

In de 3e sessie maak ik, met 160 km/u, bijna een schuiver. Ik voel mijn achterband wegglijden. Waarschijnlijk een te grote hellingshoek en te vroeg op het gas. Iedereen zegt achteraf; "Dat is normaal, niks aan de hand". Ik besluit verstandig te zijn en even een keer door de PIT-straat te rijden om op adem te komen en mijn hartslag weer onder controle te krijgen. in de 4e sessie ben ik moe of zeg maar "uitgerafeld" en ik besluit na 4 rondes te stoppen. Echte risico's zijn voor "gekken" en daar wil ik niet graag bij horen. Op naar de volgende training op 17, 19 en 20 mei en op naar de 2 minuten grens.